Kreatywność w życiu jest ważna, ale i jej trzeba się uczyć. Choć można powiedzieć, że małe dzieci mają w sobie kreatywność, lecz jest ona niwelowana przez wielu nauczycieli, rodziców czy społeczeństwo, wszak trzeba dopasować się do ogółu. Jednak nigdy nie należy z niej całkowicie rezygnować. Oczywiście należy dostosować się do panujących norm społecznych, jednak nie można odbierać sobie czy innym operatywności, inwencji czy twórczości. Ale jak to zrobić? Jak uczyć dziecko kreatywności?
Czym skorupka za młodu nasiąknie…
Należy dziecku pozwalać na bycie sobą, oczywiście pod warunkiem, że bycie sobą nie jest niebezpieczne, bo jak wiadomo, dzieci są zanadto kreatywne i niestety ich odwaga jest też niebezpieczna, przez co stanowią same dla siebie zagrożenie. A więc we wszystkim trzeba zachować umiar. Owszem można powiedzieć, że każdy powinien być tym, kim jest, ale już dawno wyrośliśmy z bajek, że to możliwe. Jeżeli nie chce się być outsiderem, to dostosowanie się i przestrzeganie przyjętych norm społecznych jest niezbędne. Jednak nie oznacza to także, że nie można pozwolić sobie na odrobinę bycia innym. Tutaj najlepiej zastosować zasadę, która brzmi: „wolność człowieka kończy się tam, gdzie rozpoczyna się wolność następnego”. Zatem największym przykładem dla dzieci są ich rodzice, bo dzieci naśladują właśnie ich. Szczęśliwi rodzice, to szczęśliwe dzieci, czasem nawet szczęścia trzeba się uczyć. Zatem my dorośli powinniśmy pamiętać, że poza pracą i obowiązkami musimy też znaleźć czas na przyjemności. Dziecko, które wychowuje się w takiej rodzinie, gdzie każda jednostka jest tak samo ważna i panuje wzajemny szacunek będzie szczęśliwsze, niż w rodzinie skierowanej tylko na zadaniowość, w której ciągle słyszy słowo „nie” bądź „nie, bo nie”, „nie, bo będziesz brudny”.
Rozwijanie wyobraźni dziecięcej
Każdy rodzic powinien rozwijać wyobraźnię dziecka, ale nie tylko przez to, że pozwala mu oglądać bajki czy korzystać ze smartfona, lecz powinien stawiać, że rozwijanie wyobraźni poprzez czytanie. Odpowiednio dobrane książki dla dzieci nie tylko uczą, ale i bawią. Dodatkowo pozwalają dziecku bawić się wyobraźnią. Nie wszystko wtedy podane jest na przysłowiowej tacy. Przy najmniejszych dzieciach można przeglądać rozkładaną czy grającą książkę dla dziecka, z licznymi obrazkami. Ale można także opowiadać bajki i pozwalać dziecku wymyślać zakończenia. Wyobraźnię rozwija także wychowanie w myśl Montessori, które pozwala na odkrycie i osiągnięcie pełnego potencjału przez dziecko.
Wychowanie poprzez sztukę
Warto stawiać na wychowanie poprzez sztukę, a więc zarówno muzykę, jak i plastykę. Tutaj macie wiele możliwości. Otóż można pozwolić dziecku malować to, na co ma ochotę, ale także można dawać mu instrumenty i pozwalać na „tworzenie” własnej muzyki. Owszem będzie głośno, a nawet brudno, ale po raz kolejny zobaczycie uśmiech na twarzy Waszego potomstwa. Tutaj musicie pamiętać o jednej ważnej rzeczy, a dokładnie o tym, żeby nie krytykować malucha czy starszego dziecka. Nie efekt jest tutaj ważny, lecz staranie się i zabawa, podczas której może rysować co chce, grać jak chce, a może też lepić z gliny czy ciasta na bazie mąki i wody. Warto też wspólnie z dzieckiem piec czy organizować zabawy z piłką, dzięki temu także uczy się współpracy.
Zabawa z nutą szaleństwa
Dziecko to dziecko i nie może się zachowywać jak osoba dorosła. Owszem osoba dorosła, czyli rodzic jest odpowiedzialny za jego bezpieczeństwo, lecz nie może zabraniać mu zabaw, które nie stanowią dla niego zagrożenia, a co najwyżej spowodują ubrudzenie butów, bluzki czy spodni. Aktualnie rodzice wychowują małych dorosłych, ale dawanie wolnej ręki ma też negatywną stronę i nie można „puszczać dzieci na żywioł”. Zatem tutaj niezbędne jest zachowanie balansu, czyli można pozwolić na kreatywność poprzez zabawę, ale przy jednoczesnym uczeniu obowiązujących norm społecznych.
Ciężko jest zachować balans, między tym co można, co nie można, a co się powinno bądź nie. Tak też jest w wychowaniu. Kreatywność jest ważna, tak jak przestrzeganie norm społecznych. Zatem tutaj musicie kierować się instynktem, bo przecież nikt nie powiedział, że wychowanie jest łatwe i tylko przyjemne.
